Reżyser: Ashutosh Gowariker

Występują: Hrithik Roshan, Pooja Hedge

Premiera: 12 sierpnia

Czas trwania: 168 minut

Język: hindi

Starożytne miasto spowite obecnie aurą tajemniczości, główny bohater, który jest w stanie osiągnąć wszystko, co sobie zamierzy, wyraźnie zarysowana historia miłosna i muzyka skomponowana przez zdobywcę Oscara A.R. Rahmana.  Wszystkie te elementy sprawiły, że Mohenjo Daro było dla wielu jednym z najbardziej oczekiwanych filmów tego roku. Nadzieje widowni były jeszcze większe, ze względu na osobę reżysera. Po pierwsze ma już na koncie nominację do Oscara za film Lagaan (2001), po drugie odpowiada za sukces Jodhaa Akbar (2007). Tym samym jest to obowiązkowa pozycja z listy tegorocznych filmów mainstreamowych.

Reżyseria: Maneesh Sharma

Występują: Shah Rukh Khan, Sayani Gupta, Yogendra Tiku

Premiera: 15 kwietnia

Czas trwania: 138 minut

Język: hindi

Fan – nie była to pozycja filmowa, na którą szczególnie wyczekiwałam. W sumie, już od kilku lat, Shah Rukh nie zagrał w niczym, co byłoby warte wypatrywania na horyzoncie premier. Choć szczerze przyznam, że sam trailer wzbudził moją ciekawość. Te krótkie zajawki sprawiały wrażenie, że to może być dobra kinowa propozycja, z mocnym scenariuszem oraz nietuzinkowymi bohaterami. Mimo to nie mogłam pozbyć się przeczucia klęski, jaką odniesie ta produkcja w moich oczach. Trailer był za dobry, za bardzo wciągający, dawał zbyt dużą nadzieję, że będzie dobrze. Kinoman, aczkolwiek nie ślepo zapatrzony fan aktora, zauważy z pewną dozą szczerości, że ostatnie jego filmy nie powalały. Moja obawa była w pełni uzasadniona, bowiem dla mnie, aby pochwalić film, udział supergwiazdy w projekcie to zdecydowanie za mało.

Reżyseria: Ketan Mehta

Występują: Nawazuddin Siddiqui, Radhika Apte

Premiera: 21 sierpnia

Czas trwania: 121 minut

Język: hindi

Istnieją historie, o których świat musi usłyszeć. Bohaterowie, o których istnieniu warto wiedzieć. Opowieści filmowe powstałe na faktach, nie koniecznie są, pod względem treściowym, lepsze od tych fikcyjnych, będących jedynie wymysłem reżysera. Mimo to, to właśnie one, dzięki pierwiastkowi autentyczności, jaki w sobie zawierają, potrafią wstrząsnąć widzem. Coś, co z pozoru jest trudne, czasami wręcz niemożliwe, do osiągnięcia przez człowieka, tu okazuje się skutecznym działaniem ponad ludzkie siły. Sukces takich produkcji polega często na niewiarygodności przedstawianych wydarzeń, a co za tym idzie podziwie publiczności, skierowanym w stronę bohatera. W końcu dokonał czegoś wręcz niemożliwego. Rzeczy, o której, już na samym początku, myśli się z niedowierzaniem.

Młodość to niezwykle uprzywilejowany wiek. Ludzie w tym okresie muszą się wyszaleć, poczuć smak wolności oraz zabawy, bowiem po wkroczeniu w dorosłość priorytety się zmieniają.  Przez większość społeczeństwa (jak nie całe) jest to akceptowalne, bo jak nie teraz, to kiedy…? Życie człowieka ma swoje etapy. Narodziny, dzieciństwo, szkoła początkowa, szkoła średnia, studia. Po studiach praca, jeśli ma się pracę, myśli się o założeniu rodziny, wzięciu kredytu i bujaniu się z nim przez następne 30 lat. Macie prawo napisać mi w komentarzu, że generalizuję i w sumie to tak jest. Bardzo upraszczam ten obraz, jednak na podstawie czegoś go sobie wykreowałam. Obserwuję co się dzieje, czytam prasę, oglądam wiadomości, słucham moich znajomych – po prostu wyrabiam sobie opinie, dochodząc do wniosku, że właśnie tak wygląda życie przeciętnego Kowalskiego, a nawet i Kulczyka. Normalne, proste marzenia o rodzinie i stabilizacji. Spoko – co kto lubi!

Reżyseria: Ayan Mukherji
Występują: Deepika Padukone, Ranbir Kapoor, Aditya Roy Kapur, Kalki Koechlin
Premiera: 31 maja
Czas trwania: 159 minut
Język: hindi

Mnóstwo fanów pary Ranbir-Deepika oszalało na punkcie Yeh Jawaani Hai Deewani. Po pięciu latach od wydania Bachna Ae Haseeno aktorzy znów pojawili się na wspólnym planie filmowym, zaś widzowie byli pewni, że ponownie ujrzą tę niesamowitą chemię. Bo czego jak czego, ale tej dwójce tego odmówić nie można. Ten film jest jednym z tych, na które czekałam, ale kiedy mogłam już go obejrzeć zwlekałam. Wokół tej produkcji było bardzo głośno, większość ją wychwalała,  w niektórych komentarzach można było przeczytać, że film jest genialny (?), w dodatku pojawiło się 9 nominacji do Filmfare. Obejrzałam i na koniec zadałam sobie pytanie: oni tak na serio? Przecież tu nie ma się czym zachwycać…

Reżyseria: Srijit Mukherji
Występują: Prosenjit Chatterjee, Nandana Sen, Indraneil Sengupta
Premiera: 14 listopada
Czas trwania: 120 minut
Język: bengalskiDebiut reżyserski Srijit’a Mukherji jest rodzajem hołdu dla twórczości reżysera Satyajita Ray’a oraz odtwórcy głównej roli filmu „Nayak” (1966) – Utamm Kumara (prawdziwe nazwisko: Arun Kumar Chatterjee). Autograph opowiada historię Shuvo, który rzuca dotychczasowe zajęcie i postanawia, po raz pierwszy w życiu, wyreżyserować film. Po kilkunastu miesiącach oczekiwania odzywa się do niego supergwiazdor kina bengalskiego: Arun Chatterjee. Aktor decyduje, że nie tylko zagra w tej produkcji, ale i zostanie jej producentem. Główna, żeńska rola zostaje powierzona dziewczynie debiutującego reżysera. Między filmową parą rodzi się interesująca więź, oparta na wzajemnym zaufaniu.

Reżyseria: Anurag Basu
Występują: Ranbir Kapoor, Priyanka Chopra, Ileana D’Cruz
Premiera: 14 września
Czas trwania: 150 minut
Język: hindi

Barfi! to film, z którym jakoś nie było mi po drodze, przez dłuższy czas. Nie wiem właściwie czemu. Przecież zarówno Ranbira, jak i Priyankę cenię za ich dotychczasowe osiągnięcia. Co więcej – bardzo ich lubię. Być może wynikało to z tego, że jest to produkcja wielokrotnie nagradzana, nominowana do wielu prestiżowych nagród. A wiadomo: są nagrody (nie tylko Filmfare), czyli film (nie zawsze) wymaga od widza innego rodzaju wrażliwości, pewnej dojrzałości i zrozumienia. Anurag Basu za tę produkcję zebrał cztery nominacje oraz dwanaście nagród. Bez wątpienia wynik imponujący, w dodatku cieszący fanów reżysera, bowiem jego poprzedni projekt (przyp. Kites) okazał się klapą, mimo głośnych nazwisk w obsadzie.