My, kobiety zawsze, kiedy mamy kiepski humor próbujemy go sobie poprawić wszelkimi możliwymi sposobami.  Jedne z Nas wpadają w szał zakupów, drugie uciechę widzą w przepysznych słodkościach, a jeszcze innym najlepiej robi spory wysiłek fizyczny. Jak mam kiepski nastrój to każda z tych metod jest przeze mnie stosowana, na pewnym poziomie. Jednak najlepiej mi robią powtórki moich ulubionych filmów, choć niektórzy powiedzą, że historia z happy endem nie postawi raczej na nogi kogoś, kto ma akurat doła 😉 W każdym razie Baadshah zalicza się do tych produkcji, które są w stanie zagwarantować mi pokaźna dawkę endorfin. W weekend zrobiłam sobie z niego powtórkę, ale nie dlatego, że miałam kiepski nastrój – na szczęście.  Wybrałam go, ponieważ miałam wielką ochotę obejrzeć coś z Shahrukhiem. Na Jab Tak Hai Jaan nadal przygotowuję się psychicznie (nie mam zielonego pojęcia, kiedy bedę gotowa :P), więc wybór padł na coś starego, co na pewno mnie nie zawiedzie.

Co myślicie o filmach hindi, które wzorują się na hollywoodzkich produkcjach? Warto oglądać coś, co już w pewien sposób zostało widzowi zaprezentowane? Czy twórcy są w stanie czymś jeszcze nas zaskoczyć? Pytam się o to dlatego, ponieważ Players jest remakiem Włoskiej roboty, w której zagrał Marc Wahlberg, Edward Norton, Jason Statham i Charlize Theron. Pamiętam, ze już dawno oglądałam tę produkcję i nie zrobiła ona na mnie jakiegoś wielkiego wrażenia. Lubię Marca i Charlize, więc zapewne z tego powodu obejrzałam Włoską robotę do końca.

Nie wiem od czego mam dzisiaj zacząć … Właśnie niedawno obejrzałam ten film i zanim to zrobiłam nie przypuszczałam, że wywoła we mnie tyle emocji. Wcześniej go tylko miejscami przewijałam – to tu, to tam. Pojedyncze sceny nie zrobiły na mnie pozytywnego wrażenia. Myślałam, że mam do czynienia z głupawą komedią, w której  wąsaci mężczyźni ciągle za czymś biegają.  W końcu, zamiast się uczyć na egzamin, (czy Wy też tak macie, że jak jest sesja to robicie wszystko tylko nie to co trzeba ..?) zaryzykowałam i oto oddaję w wasze „ręce” recenzję Chaar Din Ki Chandni 🙂 Będzie to już drugi film z Tussharem jaki tutaj opiszę i moje nastawienie do jego osoby nadal się nie zmieniło. Chyba jeszcze przyjdzie mi poczekać na jakiś przełom w jego aktorskiej karierze.

Mausam był jednym z najbardziej oczekiwanych filmów 2011 roku. Za kamerą stanął Pankaj Kapoor, który do swojego reżyserskiego debiutu zaangażował swojego syna – Shahida (Teri Meri Kahaani) oraz Sonam Kapoor (Sawaariya). Tych dwoje również po raz pierwszy spotkało się na planie filmowym. Chyba każdy do kogo dotarły jakiekolwiek pogłoski o projekcie był ciekaw efektu końcowego osiągniętego przez całą ekipę. Przyznam szczerze, że ja nie czekałam na film z niecierpliwością. Parę głównych aktorów darzę sympatią, ale nie jakimś ogromnym uwielbieniem. Muszę jednak przyznać się Wam, że fotosy z filmu, trailer i muzyka silnie na mnie podziałały…

Dzisiaj miała pojawić się recenzja pewnego filmu, ale uznałam, że warto zakończyć ten rok piękną, okrąglutką liczbą. Mianowicie, ostatnia recenzja, Umrao Jaan. Burzliwe losy pięknej kurtyzany, ma numer dwudziesty. Nie należę do osób przesądnych, ale magia liczb i numerologia jest mi bliska. Jestem numerologiczną ósemką i jestem z tego dumna (opis mojego charakteru zgadza się w 100 %)   😀 W każdym razie postanowiłam, że na tym blogu, jak i na drugim, zamykam rok symbolicznie. Tutaj 20, tam 60. Przechodząc do meritum sprawy. W tej notce zaprezentuję Wam najbardziej wyczekiwane przeze mnie filmy przyszłego roku. Z każdym z nich wiążę ogromne nadzieję. Liczę na to, że wzbudzą we mnie mnóstwo przeróżnych, miło by też było, gdyby skrajnych, emocji. Nie będę miała też nic przeciwko, jeśli na kilku ukażę swoją wrażliwszą stronę mej osobowości i po prostu, tak po ludzku, się wzruszę – oby tylko nikt tego nie zobaczył 😛

Koniec każdego roku to czas podsumowań, rozliczeń, tworzenia rankingów przez popularne portale internetowe. Dlatego, by urozmaicić bloga rozpoczynam akcję z wpisami TOP 10! podczas, której będę wybierała ulubioną dziesiątkę na wybrany przez siebie temat. Jeśli ktoś ma ochotę się przyłączyć zapraszam. Będzie mi bardzo miło 🙂

Dzisiaj topic prosty i uwielbiany (chyba) przez wszystkie kobiety! Damskie stroje prosto z z czerwonego dywanu. Już zacieram rączki, by pokazać Wam co w tym roku mnie najbardziej urzekło oraz, które stylizacje zapadły mi w pamięć 😀

Jestem ciekawa co myślicie o duecie Abhisheka i Aishwaryi. Lubicie ich? Dostrzegacie między nimi chemię? Czy ta para potrafi wbić Was w fotel, wycisnąć łzy lub rozbawić do bólu? Kto czyta mój blog wie, że z panią Bachchan mam ogromny problem. Jako człowiek jest mi obojętna. Wiem, że robi dużo dobrego, wspiera przeróżne fundacje, spotyka się z chorymi i jest częścią wielu szczytnych projektów. Jednak jako aktorka jestem do niej negatywnie nastawiona. Nie rozumiem jej fanów, którzy zachwycają się jej, krótko mówiąc, talentem aktorskim. Porównując produkcje z lat, w których zaczynała z rolami począwszy od 2008 roku aktorka zrobiła duży postęp. Jej pierwsze role charakteryzują się sztucznością, mimika jest przesadzona i nienaturalna. Oczywiście zdarzyły się wyjątki (np. Hum Dil De Chuke Sanam).

Jakiś czas temu zrobiłam sobie powtórny seans z Chamatkar. Musicie wiedzieć, że bardzo lubię ten film.  Obraz średni, w muzyce szumy, efekty specjalne do kitu itp. Eee tam … Nie szkodzi. Cuda się zdarzają (polski tytuł) ma dla mnie pewien, bliżej nieokreślony, urok. Wiele razy wracałam już do niego, a i coś mi się wydaje, że obejrzę go jeszcze mnóstwo razy. Może nie tyle dla samej historii, ale dla młodziutkiej Urmili, Shahrukh’a oraz Nasseruddina (szczególnie tego ostatniego), którzy wprost czarują widza.