„Przyjaciele i spółka”, czyli jak zarobić grube pieniądze w szybkim czasie, aczkolwiek mało uczciwie. Sam pomysł na fabułę mnie nie powalił. Wręcz przeciwnie – bohater wkraczający w dorosłe życie stoi na rozdrożu i musi wybrać – spełniać oczekiwania innych wobec niego, czy podążać za własnymi marzeniami. Odpowiedź jest jasna. Jedynie sposób osiągnięcia budzi spore wątpliwości. Tak ogólnie to film jest dość sympatyczny, przyzwoicie zagrany (choć Anushka wyjątkowo mnie tutaj męczyła) z dobrą muzyką („Fakeera” – moja ulubione ;)) Mamy chwilę napięcia, chwilę dramaturgii i chwilę dezorientacji … Przez cały film próbowałam sobie wytłumaczyć jak oni zarabiają na tym szemranym biznesie z prawym i lewym butem, a później rękawiczkami. Czy mi się udało. Nic a nic. Mimo to uważam BC za produkcję wartą zainteresowania, ze względu na dość wiarygodnie ukazaną przemianę głównego bohatera.

O tym filmie miałam w ogóle na blogu nie pisać. Ba! Miałam go nawet do końca nie obejrzeć. Jednak pod wpływem przyjaciółki („Nie wyłączaj!”) stało się inaczej. Siła perswazji 😉

Dil Bole Hadippa! powstało na kanwie amerykańskiej produkcji She’s the Man (Ona to On), gdzie w główną bohaterkę wcieliła się Amanda Bynes (Łatwa dziewczyna). Fabuła obu filmów nie różni się od siebie za bardzo. Wiadomo – inne realia życia, ale ten sam cel oraz przesłanie. Liczy się spełnianie swych marzeń i pokazanie, że dziewczyna może rywalizować z chłopakami jak równy z równym.

Mausam był jednym z najbardziej oczekiwanych filmów 2011 roku. Za kamerą stanął Pankaj Kapoor, który do swojego reżyserskiego debiutu zaangażował swojego syna – Shahida (Teri Meri Kahaani) oraz Sonam Kapoor (Sawaariya). Tych dwoje również po raz pierwszy spotkało się na planie filmowym. Chyba każdy do kogo dotarły jakiekolwiek pogłoski o projekcie był ciekaw efektu końcowego osiągniętego przez całą ekipę. Przyznam szczerze, że ja nie czekałam na film z niecierpliwością. Parę głównych aktorów darzę sympatią, ale nie jakimś ogromnym uwielbieniem. Muszę jednak przyznać się Wam, że fotosy z filmu, trailer i muzyka silnie na mnie podziałały…