Reżyseria: Umesh Shukla
Występują: Amitabh Bachchan, Rishi Kapoor
Premiera: 4 maja
Czas trwania: 102 minuty
Język: hindi

Amitabh Bachchan i Rishi Kapoor to dwóch bollywoodzkich weteranów aktorskiego fachu. Ten pierwszy w latach świetności kojarzony bardziej był z rolami młodych gniewnych. Ten drugi z kolei święcił triumfy jako amant w romansach. Panowie wiele razy współdzielili razem kinowy ekran. Ostatni raz do takiej współpracy doszło w 1991 roku w obrazie Ajooba. Wtedy mimo starań reżysera, całej ekipy oraz  aktorów film nie odniósł sukcesu. W zeszłym roku po 27 latach Amitabh i Rishi ponownie spotkali się na planie filmowym. Tym razem mieli wcielić się w rolę dla siebie typowe, choć w zestawieniu nader zaskakującym. To był projekt, na który bardzo wyczekiwałam. I tak jak zazwyczaj jestem dość ostrożna względem pojawiających się materiałów promocyjnych, to w tym wypadku nie potrafiłam ukryć entuzjazmu. 102 Not Out zapowiadało się na barwną, rodzinną komedię z dużą dozą humoru. Mało kto pewnie nawet zakładał, że pod tą pozytywną historią dwóch mężczyzn kryje się głębsza tragedia opuszczonych ludzi.

Reżyseria: Aanand L. Rai
Występują: Shah Rukh Khan, Anushka Sharma, Katrina Kaif
Premiera: 21 grudnia
Czas trwania: 164 minuty
Język: hindi

Aanand L. Rai ma na swojej liście reżyserskich dokonań sześć pozycji. Wyreżyserował między innymi: Strangers (2007), Thodi Life Thoda Magic (2008), Tanu Weds Manu (2011), Raanjhanaa (2013) oraz Tanu Weds Manu Returns (2015). Po trzech latach pojawił się Zero, który jest ostatnim i najbardziej chyba wyczekiwanym filmem przez wierne grono fanów Shah Ruh Khana. Grono ślepo wpatrzone w aktora, które śmiem twierdzić, z filmu na film, coraz bardziej się zawęża. Przypuszczam, że dojdzie do tego i po obejrzeniu  tej najnowszej propozycji. Jak długo bowiem można znosić chybione wybory, robienie z siebie durnia i wieczne ślizganie się na statusie gwiazdy. Nie sztuką jest nakręcić film przy udziale popularnej obsady. Sztuką jest chwycić widownię za serce, rozbawić inteligentnym żartem oraz zmusić do jakiejś pogłębionej refleksji. Dobry film ma do siebie to, że chce się do niego w końcu wrócić. Z Zero natomiast jest ten problem, że chce się go rychło wyrzucić z pamięci.

Reżyseria: Vinod Kapri
Występują: Myra Vishwakarma
Premiera: 16 października
Czas trwania: 90 minut
Język: hindi

Dla zaledwie kilkuletniego dziecka dom jest najbliższą mu rzeczywistością. Znajduje się w nim wiele pomieszczeń oraz jeszcze więcej przedmiotów, które stanowią potencjalne pole eksploracji. Doświadczenie zdobywa się przez poznawanie. To zaś odbywa się przy pomocy wszystkich zmysłów. Póki ten prywatny rekonesans ma miejsce pod czujnym okiem, kochających rodziców, nie ma co się martwić. Problem pojawia się wtedy, kiedy opiekuna brak. Wtedy przyjazne do tej pory cztery ściany stają się polem minowym. Niebezpieczeństwa czyhają na każdym kroku. Kusząco spozierające ze ściany gniazdko elektryczne, włączone żelazko, czy płonąca kuchenka gazowa. To tylko trzy z całego mnóstwa zagrożeń. Wszystko to działa na najmłodszych jak magnes. Najciekawsze staje się akurat to, co zakazane. Vinod Kapri (zdobywca prestiżowej nagrody National Film Award) rysuje przed swoimi widzami przerażającą wizję tego, co może stać się właśnie w takiej sytuacji.

Reżyseria: Sharat Katariya
Występują: Varun Dhawan, Anushka Sharma,
Premiera: 28 września
Czas trwania: 122 minuty
Język: hindi

W zeszłym roku mieliśmy okazję podziwiać na wielkim ekranie nową parę filmową. Anushka Sharma i Varun Dhawan po raz pierwszy wzięli udział we wspólnym projekcie. Twórca hitu Dum Laga Ke Haisha (polscy widzowie mogą kojarzyć tytuł Kochanego ciała nigdy za wiele '2015′) ponownie w centrum swoich artystycznych rozważań postanowił umieścić młode, poznające się co dopiero małżeństwo. Tak jak to bywa w przypadku tych aranżowanych przez rodziców związków. Sui Dhaaga nie jest oczywiście miałką komedyjką o charakterze stricte romantycznym. Całość zostaje osadzona w wystarczająco realistycznej scenografii. Przygotowanej tak, aby wzbudzić jak największe zainteresowanie publiczności. Potęguję je również temat poczucia własnej wartości, czy szacunku do siebie oraz drugiego człowieka. Najważniejszy wydaje się jednak aspekt prospołecznej współpracy. Jednoczy ona bohaterów i pomaga udowodnić innym, co jest się w stanie osiągnąć uporem oraz wytrwałością.

Reżyseria: Siddaharth P. Malhotra
Występują: Rani Mukerji, Harsh Mayar, Neeraj Kabi, Rohit Suresh Saraf, Sparsh Khanchandani
Premiera: 23 marca
Czas trwania: 116 minut
Język: hindi

Na ten powrót czekała ogromna rzesza fanów Rani Mukerjee. Aktorka ostatni raz widziana w 2014 roku w roli policjantki w filmie Mardaani miała po raz drugi, od czasu Black, wcielić się w osobę niepełnosprawną. Wtedy jej bohaterka zmagała się ze ślepotą. Już wówczas widzowie mieli świadomość, że jest to trudne oraz wymagające wyzwanie. Każdy, kto widział tamten film był zapewne pod wrażeniem nie tylko przedstawionej historii. W roku 2018 Rani chciała powtórzyć sukces sprzed trzynastu lat. Yash Raj Films szykowało projekt, do którego idealnie pasowała. Pominę w tym miejscu jej prywatne relacje z Adityą. Ona naprawdę nadawała się do roli Nainy, zmagającej się z syndromem Tourett’a. Hichki miało być indyjską adaptacją książki amerykańskiego pisarza Brada Cohen’a pod tytułem Front of the Class: How Tourette Syndrome Made Me the Teacher I Never Had. Być może wielu z Was miało okazję też obejrzeć inny film, bazujący na tej książce. Mam tu na myśli Klasę Pana Tourett’a z 2008 roku (jeśli nie – polecam).

Reżyseria: Imtiaz Ali
Występują: Anushka Sharma, Shah Rukh Khan
Premiera: 4 sierpnia
Czas trwania: 144 minuty
Język: hindi

Ludzie poruszają się po wytyczonych przez los albo przeznaczenie – obojętnie jak to nazwać – trasach. Na mgnienie oka krzyżują się one z naszymi i idą dalej. Bardziej niż rzadko i tylko nieliczni zostają na dłużej i chcą iść naszymi trasami. Zdarzają, się jednak i tacy, którzy zaistnieją wystarczająco długo, aby chciało się ich zatrzymać. Cytat ten z powieści Samotność w sieci Janusza Leona Wiśniewskiego stanowi, w moim odczuciu, naiwne podsumowanie dzisiejszego filmu. Sam Imtiaz Ali miewał lepsze i zdecydowanie gorsze produkcje. Chętnie stosuje w swych historiach nieco oklepany, choć nieustannie popularny motyw drogi. W centrum uwagi widza znajdują się poszukiwania upragnionej wolności , prowadzone przez ekscentrycznego bohatera. Na drodze, którą ten będzie przemierzał stają równie oryginalne osobowości. Natomiast zakończenie ma wzruszać (a najlepiej wyciskać łzy) oraz nieść wartościowe przesłanie. Ogólnie pomysł na tego rodzaju kino nie jest zły. Mamy bowiem sprawdzoną ideę, którą publika będzie skłonna kupić. O ile jego realizacja merytoryczna (na techniczną można przymknąć oko) nie będzie kuleć.

Reżyseria: Abhishek Sharma
Występują: John Abraham, Diana Penty, Boman Irani, Anuja Sathe
Premiera: 25 maja
Czas trwania: 129 minut
Język: hindi

Lata 50 XX wieku są uznawane za początek światowego wyścigu zbrojeń. Najsilniejsze mocarstwa na świecie zaczęły dysponować jedną z najstraszniejszych broni na świecie. Indie również miały swoje nuklearne aspiracje. W 1953 przystąpiły do programu Atom dla pokoju, który miał na celu prowadzenie badań nad pokojowymi aspektami wykorzystania energii jądrowej. Pierwsze samodzielne próby nuklearne zaś podjęły w latach 70 XX wieku. Powodem rozpoczęcia prac nad bronią atomową były, mocno w tym czasie, napięte stosunki z Chińską Republiką Ludową. Dwadzieścia lat po tych wydarzeniach przeprowadzono kolejne działania atomowe. Opowiada o nich właśnie film Abhishek’a Sharmy – Parmanu: The Pokhran Story.

Reżyseria: Shashanka Ghosh
Występują: Kareena Kapoor, Sonam Kapoor, Swara Bhaskar, Shikha Talsania
Premiera: 1 czerwca
Czas trwania: 125 minut
Język: hindi

Veere Di Weeding promowany był jako film pro feministyczny, pokazujący wizerunek współczesnych indyjskich kobiet. Kobiet prowadzących dynamiczny tryb życia, wykształconych oraz spragnionych sukcesów. Takich, którym obcy jest jakikolwiek temat tabu. Samostanowienie miało być najważniejszym filarem w życiu czterech bohaterek. Ich historia wpisuje się doskonale w aktualny, obecnie, trend skupiania się na postaciach kobiecych w kinie indyjskim (Raazi, Hichki, Lipstik Under My Burkha, Kahaani itp.). Niestety końcowy obraz, jaki wyłania się z produkcji daje widzowi idealny pretekst do postawienia pewnej tezy. Mianowicie twórcy chyba nie wiedzą czym jest feminizm. To, co przedstawili w Veere Di Weeding przypomina mi bardziej manifest zafiksowanej aktywistki (co w sumie mnie nie dziwi patrząc na to, że film – z całym szacunkiem – wyszedł spod ręki mężczyzny). 

Reżyseria: Ashu Trikha
Występują: Vinod Khanna, Sunil Shetty
Premiera: 9 maja
Czas trwania: 145 minut
Język: hindi

Filmów o gangsterce, mafijnych bandach i lokalnych donach nakręcono mnóstwo. Zarówno Hollywood jak i indyjski przemysł może poszczycić się udanymi, bardziej lub mniej, produkcjami o stricte przestępcznym półświatku. Koyelaanchal stanowi kolejną propozycję z tego gatunku. Historia wyreżyserowana przez Ashu Trikha nie jest tak popularna jak pierwszorzędne Gangs of Wasseypur. Okej, bądźmy szczerzy… Produkcji, o której Wam dzisiaj opowiem nie można zaliczyć do znanych. Na IMDB.com film oceniło zaledwie 200 osób, a na naszym rodzimym Filmwebie tylko trzy. Mimo gwiazdorskiej obsady w postaci legendarnego veterana Vinoda Khanny oraz lubianego u nas Sunila Shetty’ego, coś nie po drodze widowni z Koyelaanchal. Czy słusznie?

Reżyseria: Raj Kapoor
Występują: Raj Kapoor, Vijayanthimala, Rajendra Kumar
Premiera: 13 czerwca
Czas trwania: 238 minut
Język: hindi

Kochał kino, whisky i swoje filmowe partnerki – tak o ojcu mówi jego syn Rishi Kapoor. Syn wybitnej osobowości; legendy kina hindi. Raj Kapoor – człowiek wielu talentów – aktor, reżyser i producent. Laureat licznych nagród. Przez wielu nazywany indyjskim Charlim Chaplinem. Nie można odmówić aktorowi uroku. Jego specyficzny styl gry ujmuje publiczność, ale pewnie znajdą się i ci nią poirytowani. W Sangam, nad którym pracę trwały aż cztery lata, partneruje mu, cudowna oraz równie utalentowana Vijayanthimala. O niej powiedzieć można wiele, ale słowa, jakie nasuwają się na samym początku to – „takich aktorek już nie ma”. Wdzięk, szyk, gracja, a także niebywała lekkość przy każdym geście. To i tak mało, by opisać to, co widzi się na ekranie.