Kolejna okładka, która może tak mnie nie zachwyciła jak ta z Vidyą, ale z pewnością jest urocza, a cała sesja zrobiona jest w ciekawym klimacie.  Madhuri prezentuje się przepięknie. Nie mogę napatrzeć się na to zdjęcie. Pewnie już je widzieliście, jednak ten tydzień tak mnie wykończył, że nadrabiam zaległości zdjęciowe, informacyjne i wszelkie tym podobne.

Dla zainteresowanych – sesja

Tak! Dokładnie rok temu założyłam „Kino indyjskie” i opublikowałam pierwszy post. Bardzo długo rozważałam czy to zrobić. Każdy kto postanawia założyć sobie takie miejsce zastanawia się czy będzie pisał tylko dla siebie, czy może uda mu się zgromadzić kilku czytelników. Ja miałam to szczęście, że od początku wspierało mnie grono niezwykle życzliwych osób (niestety znanych wirtualnie). Preetishya, Red, Jaranti, SalaamNamaste – dziękuję wam za Waszą obecność, komentarze i wszystkie miłe (krytyczne także :D) słowa. Chciałabym również podziękować osobom, które odwiedzają bloga, czytają posty,  ale nie zostawiają swojego śladu. Ja i tak czuję tutaj Waszą obecność. Patrząc chociażby na statystki 😉

A teraz do rzeczy 😀

28 grudnia 2012 roku. Na blogu pojawia się zestawienie, w którym pokazuję Wam filmy, na które będę wyczekiwać w nowym roku. Na pierwszym miejscu: Matru Ki Bijle Ka Mandola. Kto śledzi bloga ten pamięta 🙂 A pamiętacie może sesję zdjęciową Imrana i Anushki dla Hi Blitz? Uświadomiła mi ona wtedy, że tę parę za jakiś czas będziemy mogli ujrzeć w jednym filmie. Sesja, o której tutaj wspominam jest jedną z moich ulubionych z Imranem. Sprawia w niej wrażenie nazbyt chłopięcego, ale na szczęście w dzisiejszym filmie prezentuje 100 % męskości. Ja tu znowu o moim ulubieńcu, a inni czekają … Anushka Sharma i Pankaj Kapur. Chwilę chciałabym zatrzymać się jeszcze przy Pankaju, ponieważ wydawało mi się, że znam go jedynie jako reżysera (Mausam), a tu, po zerknięciu w filmografię, wychodzi na to, że widziałam z nim dwa filmy – Ram Jaane oraz Dus. W pierwszym wypadku nie mogę go sobie przypomnieć, w drugim coś mi świta w głowie. Teraz jednak czas na krótki zarys fabularny produkcji, która … nie jest w większości o miłości 😉

Zasad nie przytaczam, bo są znane 😉

Komedia jest takim gatunkiem filmowym, który ma gwarantować dobrą zabawę oraz  sporą dawkę humoru. Przy czym film niekoniecznie musi być na wysokim poziomie (np. parodia Zmierzchu). Ważne, aby podczas seansu śmiech widza rozbrzmiewał w całym pomieszczeniu. Jeśli komedia ma dobry scenariusz, porywające dialogi i dobra obsadę to sobie poradzi i zyska dobre recenzje. Ajab Premi Ki Ghazab Kahani również jest komedią. I to komedią nie byle jaką, bo z gwiazdami w rolach głównych.

Jak klikniecie w zdjęcia, przeniesie Was na 'półkę’ z filmem w sklepie – tam poznacie szczegóły 🙂

Zakładając bloga specjalnie dałam mu adres oraz nazwę 'kino indyjskie’. Moim zamysłem było pisanie o filmach wyprodukowanych w różnych językach Indii. Wiecie … poszerzanie horyzontów i poznawanie nowych kinematografii. Niestety, jak widzicie, prym wiedzie kino hindi, co w ostatnim czasie trochę mnie zasmuciło,  ponieważ burzy ideę tego miejsca. Dlatego kilka dni temu postanowiłam opowiedzieć Wam o obrazie, który bardzo mnie wzruszył. Świetna muzyka, ciekawe kreacje stworzone przez wszystkich aktorów i nie banalna historia. – Pranayam, czyli po prostu Miłość.

 Miłego słuchania 😀