Postawiłam wszystko na jedną kartę, włączając ten film po ostatnim niewypale, jakim był dla mnie Fan. Czy byłam skuszona jakimś mniej lub bardziej znanym aspektem tej produkcji? Raczej nie. Czy w swoim wyborze kierowałam się wspomnieniem krzyczących nagłówków stron internetowych o ponownej współpracy pary Kajol-Shahrukh? Nie sądzę. Zatem dlaczego znów wytypowałam do seansu kolejny głośny, choć zeszłoroczny tytuł z aktorem w roli głównej? Nie wiem czy ktokolwiek spodziewa się takiej odpowiedzi, ale … chciałam po prostu mieć za sobą ewentualny zawód. O czasie straconym trudno mówić w przypadkach filmografii Khan’a. Chociażby dlatego, że samego aktora naprawdę przyjemnie ogląda się na ekranie. Jego aktorskie wybory to już inna sprawa. Zdradzę Wam jeszcze, że w założeniu ten tekst miał nie powstać. Ostatecznie jednak Dilwale okazało się na tyle znośne (a nawet inspirujące), że w tej o to chwili możecie go przeczytać.

Reżyser: Dibakar Banerjee

Detective Byomkesh Bakshy! to opowieść o zagadkowym morderstwie, skradzionym opium oraz, stawiającym swoje pierwsze zawodowe kroki, detektywie. W tle Kalkuta 1942 roku, gdzie z jednej strony mamy brytyjskich przedstawicieli władzy, z drugiej masowe naloty japońskich bombowców. Okoliczności prezentują się nader interesująco, mimo że pierwsze minuty filmu trudno nazwać, szczególnie frapującymi. Radzę jednak nie skreślać na starcie tej historii, bowiem akcja rozwinie się w dość zaskakującym kierunku. Jednocześnie po drodze wszystko tak się zagmatwa, że nie do końca będzie wiadomo, o co tu właściwie chodzi.

Sandip Ray to bengalski reżyser – syn osławionego Satyajita Ray’a – filmowca, krytyka filmowego, kompozytora oraz pisarza. Widzom, dla których filmy bengalskie są, niczym chleb powszedni, tej postaci przedstawiać nie trzeba. Zaś ci, którzy dopiero poznają arkada bengalskiej kinematografii, prędzej czy później, natkną się na jego dzieła filmowe. Dzisiejsza recenzja przedstawia produkcję-antologię, będącą swoistym hołdem złożonym, przez Sandipa, bengalskim nowelistom. Również jego zmarłemu w 1992 roku ojcu, poprzez zekranizowanie ich krótkich utworów.