Reżyseria: Sandip Ray

Występują: Saswata Chatterjee, Abir Chatterjee, Sudibta Chakraborty

Premiera: 13 czerwca

Czas trwania: 96 minut

Język: bengalski

Zawsze lepiej jest zacząć od tych złych elementów, by te dobre, co dochodzą do głosu chwilę po, stłumiły poprzednie przykrości. Zatem co mi się podobało? Na pewno jedną z rzeczy jest ścieżka dźwiękowa. I… i tu się kończy wychwalanie. Co z tego, że w obsadzie same głośne nazwiska, skoro dialogi są drętwe, humor poniżej poziomu, wręcz żałosny. Mogłabym upatrywać nadziei, na wyższą ocenę filmu w nawiązaniach do innych, ekranowych, występów ShahRukh Khan’a, no ale one mnie już nie bawią. Chyba dlatego, że dawno wyrosłam z uwielbienia względem aktora, które towarzyszyło mi na początku. Reszta obsady też nie robi wrażenia. To, że ShahRukh grywa w coraz słabszych filmach – wiem, ale czemu taka Deepika wcieliła się w rolę głupiutkiej Mohini, kiedy z pewnością miała wiele lepszych propozycji, nie mogę pojąć. Czyżby przemawiał przez nią czysty sentyment? W końcu to w filmie Farah debiutowała. To dzięki niemu zaczęła się jej kariera. Jeśli chodzi o samą historię – pomysł świetny. Mamy motyw zemsty, napadu na bank oraz przyjacielskiej solidarności. Tylko ta cała kiczowata otoczka oraz beznadziejny silenie się na komizm psuje finalne wrażenie.

Reżyseria: Birsa Dasgupta
Występują: Paoli Dam, Indraneil Sengupta, Parambrata Chatterjee, Tanusree Chakraborty
Premiera: 14 lutego
Czas trwania: 112 minut
Język: bengalski

Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z twórczością Birsy Dasgupty, zatem trudno mi stwierdzić, czy inne jego produkcje mają podobny charakter do tej. Obhishopto Nighty to kino specyficzne, nieco absurdalne, śmiało operujące groteską i karykaturą. Co skutkuje tym, że całość może okazać się dla widza, oczekującego lekkiej, niezobowiązującej rozrywki – ciężkostrawna. W dodatku, jeśli dochodzą do tego kolejne wątki poboczne, co raz to nowi bohaterowie oraz przeskoki w narracji, mamy prawo czuć się znużeni, zmęczeni, a nawet bez wyrzutów sumienia zerkać co chwilę na zegarek, w oczekiwaniu końca. Nie znaczy to jednak, że film jest bezwartościowy i nie może się podobać. Mnie nie zachwycił, ale dostrzegłam w nim kilka, intrygujących, elementów.

Reżyseria: Srijit Mukherji
Występują: Prosenjit Chatterjee, Nandana Sen, Indraneil Sengupta
Premiera: 14 listopada
Czas trwania: 120 minut
Język: bengalskiDebiut reżyserski Srijit’a Mukherji jest rodzajem hołdu dla twórczości reżysera Satyajita Ray’a oraz odtwórcy głównej roli filmu „Nayak” (1966) – Utamm Kumara (prawdziwe nazwisko: Arun Kumar Chatterjee). Autograph opowiada historię Shuvo, który rzuca dotychczasowe zajęcie i postanawia, po raz pierwszy w życiu, wyreżyserować film. Po kilkunastu miesiącach oczekiwania odzywa się do niego supergwiazdor kina bengalskiego: Arun Chatterjee. Aktor decyduje, że nie tylko zagra w tej produkcji, ale i zostanie jej producentem. Główna, żeńska rola zostaje powierzona dziewczynie debiutującego reżysera. Między filmową parą rodzi się interesująca więź, oparta na wzajemnym zaufaniu.

Filmem Titli zainteresowałam się ze względu na kilka rzeczy. Po pierwsze: motyw spotkania fanki ze swoim idolem. Następnie wspólny występ matki i córki oraz, na końcu, sam Mithun, którego jak dotąd miałam okazję oglądać jedynie w negatywnych rolach (a i tego nie ma dużo jak na razie).  Od pewnego czasu mam tak, że wynajduję filmy, mogące mi się spodobać, a następnie wrzucam je do zakładki Planowane. Tam czekają, często tygodniami, na swoją kolej. Podobnie by było z Titli, gdyby nie jeden fakt – jest to produkcja bengalska, a z taką do czynienia jeszcze nie miałam.