Sarbjit (2016)

Reżyseria: Omung Kumar
Występują: Aiswarya Rai, Randeep Hooda, Richa Chadha
Premiera: 20 maja
Czas trwania: hindi
Język: 131 minut

Biograficzny film, opowiadający historię Sarbjita Kaura – rolnika z Indii, który nieświadomie przekracza granicę indyjsko-pakistańską. Mężczyznę uznano za szpiega i wtrącono do więzienia. O jego uwolnienie walczyła siostra Dalbir. 

Jest to film prosty od strony scenografii. Mocno uderzający w najczulsze zakamarki ludzkiej duszy. Porusza do głębi przedstawianą historią. Prawdopodobnie jest też całkiem prawdziwy w tym co i jak pokazuje. Ta właśnie przez tę autentyczność Sarbjit wstrząsa widzem. I to wszystkim: bólem, z jakim zmagał się każdy z tej rodziny; tęsknotą, pragnieniem bycia wolnym, a także siłą głównych bohaterów. Scenariusz napisało życie, wystarczyło tylko ubrać to jakoś w kwestie i przedstawić od strony wizualnej. Wyszło średnio. Randeep niezły w roli oddzielonego od rodziny rolnika. Za to Aishwarya zagrała słabiutko. Nie można nie odnieść wrażenia, że wczuła się za bardzo w swoją postać. O wiele za bardzo. Rozhisteryzowana, nienaturalna, z rozbieganymi oczami wyjątkowo irytuje. W porównaniu z Randeepem, czy chociażby z wyciszoną Richą Chadhą wypada nieco śmiesznie. Bohaterka mająca być filarem tego filmu została aktorsko przerysowana. Niestety nie skutkuje to dobrze dla odbioru całości.

Reżyseria: Nagesh Kukunoor
Występują: Hetal Gada, Krrish Chhabria, Vipin Sharma, Gulfam Khan
Premiera: 17 czerwca
Czas trwania: 106 minut
Język: hindi

Dzieci to istoty, które potrafią rozczulić do granic swoim prostym sposobem myślenia. Smakują świat wszystkimi zmysłami. Są otwarte, ufne oraz świadome tego, że potrzebują pomocy dorosłych. Nie wstydzą się o nią prosić. Ich pragnienia nie wyróżniają się niczym szczególnym. Urzekają spontanicznością oraz często, zabawnie zaskakującą, szczerością. Pojmowanie przez nie rzeczywistości polega na kontraście. Jest przyjemność i cierpienie – ludzie są dobrzy i źli – można być smutnym lub radosnym. W tym wszystkim jest jeszcze miejsce na samodzielne odkrywanie życia: doświadczanie, poznawanie, smakowanie. Właśnie ta możliwość samostanowienia i podjęcia ryzyka jest dla nich najbardziej fascynująca. Nie bez powodu pokusiłam się o taki, trochę banalny, wstęp. Film, o którym dzisiaj przeczytacie taki właśnie jest. Konwencjonalny. Szablonowy z nieskomplikowaną fabułą. Kolejny z dziecięcymi bohaterami, ale jeden z niewielu autentycznie pięknych i poruszających.

Ki & Ka (2016)

Reżyseria: R. Balki
Występują: Kareena Kapoor, Arjun Kapoor,
Premiera: 1 kwietnia
Czas trwania: 126 minut
Język: hindi

Kia to współczesny typ młodej kobiety. Nie w głowie jej związek, małżeństwo, czy dzieci. Jej celem jest rozwój zawodowy i pięcie się po szczeblach kariery. Z kolei Kabir to facet, który chce się po prostu zajmować domem. Gotowanie, sprzątanie i dbanie o ciepło domowego ogniska to jego klimaty. Ta dwójka postanawia wykorzystać to, że idealnie do siebie pasują. 

Balki postanowił w tym filmie odwrócić społecznie przyjęte role kobiety i mężczyzny. Ona jest tutaj głową rodziny – pracuje, zarabia, po całym dniu w pracy wraca styrana do domu. On biega po bułki, ogarnia chatę i podsuwa posiłki pod nos. Bohaterowie świadomie wchodzą w taki układ. Do pewnego momentu oboje są usatysfakcjonowani. Każde z nich też spełnia się na swój sposób i jest szczęśliwe. Nie przejmują się tym, że ich relacja się wyróżnia. W żaden sposób nie maja z tym problemu. Jednak jak zawsze … tylko do czasu. Musi bowiem się pojawić załamanie akcji. Wkrada się zazdrość oraz niedowartościowanie. Film jest całkiem dobry, nieszablonowy. No i rozwija się w ciekawym kierunku. Trochę zgrzytało mi tylko między parą głównych aktorów. Czy tylko ja nie widziałam między nimi chemii? Pod tym względem Ki&Ka jest porażką. Pod każdym innym wypada dość przyzwoicie.

Ps. Cameo Bachchanów seniorów wspaniałe!

Reżyseria: Shivam Nair
Występują: Taapsee Pannu, Akshay Kumar, Manoj Bajpayee, Prithviraj Sukumaran, Anupam Kher
Premiera: 31 marzec
Czas trwania: 147 minut
Język: hindi

Naam Shabana jest prequelem Baby (2015), w którym widzowie mieli okazje zobaczyć Akshaya Kumara. Drugoplanowa wtedy postać Taapsee Pannu sprawiła, że postanowiono nakręcić oddzielną historię z aktorką w roli głównej. Miała ona opowiadać o tym, w jaki sposób jej postać z Baby dostała się do agencji. Reżyserował Shivam Nair, jednak za scenariusz oraz produkcję odpowiadał Neeraj Pandey. Sam pomysł na cofnięcie fabuły, skupienie się na innym bohaterze i pokazanie “co”, “jak” i dlaczego” – ciekawy. To na pewno.  Niestety na tym koniec, albowiem realizacja na poziomie scenariusza (ta zaś przekłada się na proces kręcenia) dość kiepska. Wiele niedopowiedzeń oraz brak wyjaśnień kluczowych kwestii to najważniejsze zarzuty, jakie można mieć do tego tytułu.

Qissa: The Tale of a Lonely Ghost (2013)

Reżyseria: Anup Singh
Występują: Irffan Khan, Tilotama Shome, Tisca Chopra
Premiera: 20 lutego
Czas trwania: 110 minut
Język: pendżabski

Indie. Rok 1947. Umber Singh – ojciec trzech dziewczynek – obsesyjnie pragnie mieć syna. W momencie, gdy żona rodzi mu kolejne dziecko wmawia on wszystkim, że kobieta urodziła chłopca. Kanwar dorasta nie mając świadomości, że jest zupełnie inaczej. 

Qissa zadebiutował na wielkim ekranie podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Toronto pięć lat temu. Ta produkcja, będącą efektem współpracy indyjsko-zachodniej, została również wyróżniona nagrodą NETPAC (najlepszy azjatycki film festiwalu). Tak jak sugeruje podtytuł opowieść utrzymano w klimacie baśni. Dobrze napisany scenariusz i świetnie zagrane role Irffana i Tilotamy sprawiają, że całość ogląda się z zainteresowaniem. Surowość scenografii i realizm wymieszany z fantazją, nadają przedstawianej opowieści ludyczny charakter. Zaś samo przesłanie pokazuje jak obsesyjne pragnienie jednej osoby, może zniszczyć życie pozostałych istnień. Film zapada w pamięć, choć na próżno szukać tu wartkiej akcji. To prosta oraz odrobinę liryczna podróż po zakamarkach duszy.