O tym filmie miałam w ogóle na blogu nie pisać. Ba! Miałam go nawet do końca nie obejrzeć. Jednak pod wpływem przyjaciółki („Nie wyłączaj!”) stało się inaczej. Siła perswazji 😉

Dil Bole Hadippa! powstało na kanwie amerykańskiej produkcji She’s the Man (Ona to On), gdzie w główną bohaterkę wcieliła się Amanda Bynes (Łatwa dziewczyna). Fabuła obu filmów nie różni się od siebie za bardzo. Wiadomo – inne realia życia, ale ten sam cel oraz przesłanie. Liczy się spełnianie swych marzeń i pokazanie, że dziewczyna może rywalizować z chłopakami jak równy z równym.

Sądzę, że film, o którym dzisiaj napiszę jest większości osób dość dobrze znany. Jeśli ktoś nie widział, to pewnie obiło mu się, co nieco o uszy. Z tego co pamiętam, na początku boomu na Bollywood, dołączony był do jednej z gazet. Wspomnienie wcześniejszych ról Kareeny zrobiło swoje i Chameli znalazła swoje miejsce na półce. Właśnie! Tylko znalazła … Przez kilka lat pudełko leżało i kurzyło się, szeroko omijane zarówno przeze mnie, jak i moją mamę. Dlaczego? Teraz trudno mi powiedzieć – swoje chyba zrobił mało zachęcający opis, zwiastujący wyważoną, może nawet momentami, mocno liryczną historię. A na samym początku przygody z kinem hindi chodziło, przede wszystkim, o śmiech, zabawę oraz chwytające za serce opowieści.

Oglądaliście może taki film jak Morderstwo doskonałe z 1998 roku? Główne role zagrali w nim: Michael Douglas, Viggo Mortensen i Gwyneth Paltrow (dziewczyna IronMana :D). Chodziło w nim o to, że mąż wynajmuje płatnego mordercę, aby ten zabił jego żonę. Najlepsze jest to, że zbrodni ma dokonać jej kochanek. Choć wspominam teraz o tej produkcji, to ja niestety nie widziałam jej do końca. Przed oczami mam jednak dość mocną scenę, z początku filmu, czyli napad na główną bohaterkę w jej domu i „zmartwionego” męża. W tej chwili żałuję, że  nie postanowiłam obejrzeć go do końca. Piszę o tym, dlatego że wyczytałam, jakoby obraz Andrew Davis’a miał być inspiracją dla braterskiego duetu Abbas-Mustan.

Jakiś czas temu widziałam Zindagi Na Milegi Dobara. Dość długo opierałam się przed tym filmem. Niepotrzebnie! Całkiem fajna i sympatyczna opowieść o przyjaźni i zaufaniu. Szczególnie spodobał mi się tutaj Abhay, który wcześniej jakoś nie potrafił mnie zachęcić do swojej osoby.  Po tej produkcji wszystko się zmieniło. Skoro tego pana już polubiłam, to chyba pora okazać mu większe zaufanie. Zatem należy obejrzeć jego debiut!

Idąc za ciosem wzięłam się za obejrzenie kolejnego filmu, w którym zagrała Sushmita. Wyboru postanowiłam dokonać między dwoma. Mianowicie albo Chingaari, albo Samay. When Time Strikes. Za pierwszy jakoś nie mogę się zabrać, aczkolwiek wiem, że kiedyś przyjdzie czas, aby go w końcu zobaczyć. Natomiast zainteresowanie drugim, obudził we mnie plakat. Sushmita (w pierwszej chwili nie poznałam, że to ona) z bronią…? Czemu nie!