Reżyseria: Umesh Shukla
Występują: Amitabh Bachchan, Rishi Kapoor
Premiera: 4 maja
Czas trwania: 102 minuty
Język: hindi

Amitabh Bachchan i Rishi Kapoor to dwóch bollywoodzkich weteranów aktorskiego fachu. Ten pierwszy w latach świetności kojarzony bardziej był z rolami młodych gniewnych. Ten drugi z kolei święcił triumfy jako amant w romansach. Panowie wiele razy współdzielili razem kinowy ekran. Ostatni raz do takiej współpracy doszło w 1991 roku w obrazie Ajooba. Wtedy mimo starań reżysera, całej ekipy oraz  aktorów film nie odniósł sukcesu. W zeszłym roku po 27 latach Amitabh i Rishi ponownie spotkali się na planie filmowym. Tym razem mieli wcielić się w rolę dla siebie typowe, choć w zestawieniu nader zaskakującym. To był projekt, na który bardzo wyczekiwałam. I tak jak zazwyczaj jestem dość ostrożna względem pojawiających się materiałów promocyjnych, to w tym wypadku nie potrafiłam ukryć entuzjazmu. 102 Not Out zapowiadało się na barwną, rodzinną komedię z dużą dozą humoru. Mało kto pewnie nawet zakładał, że pod tą pozytywną historią dwóch mężczyzn kryje się głębsza tragedia opuszczonych ludzi.

Reżyseria: Tejas Prabha Vijay Deoskar
Występują: Madhuri Dixit
Premiera: 25 maja
Czas trwania: 130 minut
Język: marathi

Bucket List to debiut, uwielbianej przez sporą część widowni, Madhuri Dixit. Ci nie zorientowani z pewnością powiedzą: „jak to? bzdura!”. Otóż muszą oni wiedzieć, że w zeszłym roku aktorka zaliczyła swój pierwszy w życiu występ w filmie marackim (marathi). Podejrzewam, że grono świadome tego projektu z zainteresowaniem na niego oczekiwało. W końcu coraz rzadziej mamy okazję widzieć jakąkolwiek aktorkę – gwiazdę lat 80 i 90 na wielkim ekranie. Panowie są w cenie i grają w romansach (z różnym skutkiem 😛 ), zaś ich ówczesne partnerki przywykają pokornie do ról statecznych żon i matek. To taka niechciana, trudna do zaakceptowania rzeczywistość. Podobnie jest w przypadku tego dzisiejszego filmu, który próbuje poruszać temat trudnych relacji rodzinnych. Ale i stara się nieco nieudolnie przemycać, jako taką, wiedzę dotyczącą transplantologii.

Reżyseria: Aanand L. Rai
Występują: Shah Rukh Khan, Anushka Sharma, Katrina Kaif
Premiera: 21 grudnia
Czas trwania: 164 minuty
Język: hindi

Aanand L. Rai ma na swojej liście reżyserskich dokonań sześć pozycji. Wyreżyserował między innymi: Strangers (2007), Thodi Life Thoda Magic (2008), Tanu Weds Manu (2011), Raanjhanaa (2013) oraz Tanu Weds Manu Returns (2015). Po trzech latach pojawił się Zero, który jest ostatnim i najbardziej chyba wyczekiwanym filmem przez wierne grono fanów Shah Ruh Khana. Grono ślepo wpatrzone w aktora, które śmiem twierdzić, z filmu na film, coraz bardziej się zawęża. Przypuszczam, że dojdzie do tego i po obejrzeniu  tej najnowszej propozycji. Jak długo bowiem można znosić chybione wybory, robienie z siebie durnia i wieczne ślizganie się na statusie gwiazdy. Nie sztuką jest nakręcić film przy udziale popularnej obsady. Sztuką jest chwycić widownię za serce, rozbawić inteligentnym żartem oraz zmusić do jakiejś pogłębionej refleksji. Dobry film ma do siebie to, że chce się do niego w końcu wrócić. Z Zero natomiast jest ten problem, że chce się go rychło wyrzucić z pamięci.

Reżyseria: Vinod Kapri
Występują: Myra Vishwakarma
Premiera: 16 października
Czas trwania: 90 minut
Język: hindi

Dla zaledwie kilkuletniego dziecka dom jest najbliższą mu rzeczywistością. Znajduje się w nim wiele pomieszczeń oraz jeszcze więcej przedmiotów, które stanowią potencjalne pole eksploracji. Doświadczenie zdobywa się przez poznawanie. To zaś odbywa się przy pomocy wszystkich zmysłów. Póki ten prywatny rekonesans ma miejsce pod czujnym okiem, kochających rodziców, nie ma co się martwić. Problem pojawia się wtedy, kiedy opiekuna brak. Wtedy przyjazne do tej pory cztery ściany stają się polem minowym. Niebezpieczeństwa czyhają na każdym kroku. Kusząco spozierające ze ściany gniazdko elektryczne, włączone żelazko, czy płonąca kuchenka gazowa. To tylko trzy z całego mnóstwa zagrożeń. Wszystko to działa na najmłodszych jak magnes. Najciekawsze staje się akurat to, co zakazane. Vinod Kapri (zdobywca prestiżowej nagrody National Film Award) rysuje przed swoimi widzami przerażającą wizję tego, co może stać się właśnie w takiej sytuacji.

Reżyseria: Sharat Katariya
Występują: Varun Dhawan, Anushka Sharma,
Premiera: 28 września
Czas trwania: 122 minuty
Język: hindi

W zeszłym roku mieliśmy okazję podziwiać na wielkim ekranie nową parę filmową. Anushka Sharma i Varun Dhawan po raz pierwszy wzięli udział we wspólnym projekcie. Twórca hitu Dum Laga Ke Haisha (polscy widzowie mogą kojarzyć tytuł Kochanego ciała nigdy za wiele '2015′) ponownie w centrum swoich artystycznych rozważań postanowił umieścić młode, poznające się co dopiero małżeństwo. Tak jak to bywa w przypadku tych aranżowanych przez rodziców związków. Sui Dhaaga nie jest oczywiście miałką komedyjką o charakterze stricte romantycznym. Całość zostaje osadzona w wystarczająco realistycznej scenografii. Przygotowanej tak, aby wzbudzić jak największe zainteresowanie publiczności. Potęguję je również temat poczucia własnej wartości, czy szacunku do siebie oraz drugiego człowieka. Najważniejszy wydaje się jednak aspekt prospołecznej współpracy. Jednoczy ona bohaterów i pomaga udowodnić innym, co jest się w stanie osiągnąć uporem oraz wytrwałością.

Reżyseria: Rajkumar Hirani
Występują: Ranbir Kapoor, Anushka Sharma, Manisha Koirala, Paresh Rawal, Dia Mirza, Sonam Kapoor, Vicky Kaushal
Premiera: 29 czerwca
Czas trwania: 161 minut
Język: hindi

Nie mogłaby nazwać siebie fanką aktora, gdybym nie obejrzała tego filmu. Sanju był (niekoniecznie przeze mnie) najbardziej wyczekiwanym projektem ubiegłego roku. Twórca takich hitów jak 3 Idiots, PK czy Munna Bhai M.B.B.S wziął, po czteroletniej przerwie, na warsztat bogate w zawirowania  życie Sanjaya Dutta. Miał to być melodramatyczny biopic o głośnych upadkach aktora, po których ten powstaje niczym feniks z popiołów. Obserwując pierwsze materiały promocyjne odnosiło się pozytywne wrażenie. Ranbir wyglądał jak niemalże wierna kopia gwiazdy, w którą miał się wcielić. Niemniej i tak część obserwatorów sprawiała wrażenie  sceptycznych, co do tego czy Kapoor udźwignie tak charyzmatyczną postać jaką jest osoba Sanjaya. W dodatku zerkając na audiowizualne zajawki… nasuwało się pytanie czy projekt nie pójdzie przypadkiem w stronę groteskowej, być może niezamierzonej, karykatury? Moje osobiste rokowania względem Sanju były dalekie od optymistycznych.

Fanney Khan (2018)

Reżyseria: Atul Manjrekar
Występują: Anil Kapoor, Rajkumar Rao, Aishwarya Rai Bachchan, Divya Dutta
Premiera: 3 sierpnia
Czas trwania: 129 minut
Język: hindi

Prashant Sharma to przykładny mąż i ojciec. Obecnie pracownik fabryki, kiedyś niespełniony piosenkarz o artystycznym pseudonimie 'Fanney Khan’. Narodziny córki sprawiły, że mężczyzna przeniósł swoje marzenia na dziewczynkę. Zaszczepił w niej miłość do muzyki oraz pragnienie bycia sławną. Czasy jednak się zmieniły. W dobie social mediów nie wystarcza (podobno…) już talent. Ważny stał się wygląd. Nastolatka, zmagająca się ze sporą nadwagą zdaje sobie z tego sprawę. W spełnieniu marzenia próbuje jej pomóc ojciec. Niestety… dobrymi chęciami piekło jest wybrukowane.

Twórcy Fanney Khan chcieli poruszyć widzów serwując im dość banalną opowieść o tym, jak kochający ojciec robi wszystko, aby spełnić marzenia jedynej córki. Miało być zabawnie i obrzydliwie wzruszająco. Niestety zapomniano o najważniejszym… O pouczającej stronie zrealizowanego już projektu filmowego. Z jednej strony mamy bowiem bohaterkę nad wyraz egoistyczną, zapatrzoną w siebie, nie wykazującą tak wpajanego w Indiach szacunku do rodziców. W efekcie staje się ona postacią , z którą widz nie sympatyzuje. Z drugiej zaś ojca tej rozwydrzonej jedynaczki, który teoretycznie mógłby mieć gdzieś jej potrzeby – bo to w końcu tylko (albo aż) córka. Faktycznie charakteryzuje się jednak wręcz chorobliwą troską o przyszłość nastolatki. Obserwujemy to i  myślimy sobie – serio gościu?  Dalej… on brnie w swoje intrygi, staje na głowie, daje z siebie sto jak nie dwieście procent i co? Wszystko na marne. Ten film mógłby trafić fenomenalnie do młodych odbiorców. Warunkiem było jednak nie pokazanie krętactw potrzebnych do osiągnięcia sukcesu, a uczciwej ciężkiej pracy, wytrwałości i samozaparcia. Dlaczego została wybrana droga na skróty? Dla mnie to pusty film, z zerowym przekazem i zatraconą funkcją dydaktyczną. Pomijam już niskich lotów soundtrack jak na film o muzyce, czy mnogość scenariuszowych luk.

Reżyseria: Siddaharth P. Malhotra
Występują: Rani Mukerji, Harsh Mayar, Neeraj Kabi, Rohit Suresh Saraf, Sparsh Khanchandani
Premiera: 23 marca
Czas trwania: 116 minut
Język: hindi

Na ten powrót czekała ogromna rzesza fanów Rani Mukerjee. Aktorka ostatni raz widziana w 2014 roku w roli policjantki w filmie Mardaani miała po raz drugi, od czasu Black, wcielić się w osobę niepełnosprawną. Wtedy jej bohaterka zmagała się ze ślepotą. Już wówczas widzowie mieli świadomość, że jest to trudne oraz wymagające wyzwanie. Każdy, kto widział tamten film był zapewne pod wrażeniem nie tylko przedstawionej historii. W roku 2018 Rani chciała powtórzyć sukces sprzed trzynastu lat. Yash Raj Films szykowało projekt, do którego idealnie pasowała. Pominę w tym miejscu jej prywatne relacje z Adityą. Ona naprawdę nadawała się do roli Nainy, zmagającej się z syndromem Tourett’a. Hichki miało być indyjską adaptacją książki amerykańskiego pisarza Brada Cohen’a pod tytułem Front of the Class: How Tourette Syndrome Made Me the Teacher I Never Had. Być może wielu z Was miało okazję też obejrzeć inny film, bazujący na tej książce. Mam tu na myśli Klasę Pana Tourett’a z 2008 roku (jeśli nie – polecam).

Reżyseria: Milind Rau
Występują: Siddharth Narayan, Andrea Jeremiah, Atul Kulkarni
Premiera: 3 października
Czas trwania: 137 minut
Język: tamilski

Film, będący tematem dzisiejszego wpisu odniósł nie tylko ogromny sukces, ale i bardzo przypadł do gustu indyjskiej widowni. Dziwić może to ze względu na gatunek, który ten tytuł reprezentuje. Aval jest bowiem horrorem (zrealizowanym w trzech językach – tamilskim (Aval), hindi (The House Next Door) oraz telugu (Gruham)). Nie raz wspominałam już (a ostatni razy przy okazji recenzji Pari), że jest to kino trudne, mało odkrywcze, bazujące na ogranych i dobrze znanych motywach. Nie tylko jest to film z, tak rzadką teraz, porywającą historią, ale i w dodatku odznacza się świetnym klimatem i nie przeciętną realizacją. Aval to kolejna – warta zainteresowania – pozycja od Tamilów. Fani horrorów będą zadowoleni. Zaś grono stroniące od tego gatunku powinno być mile zaskoczone.

Reżyseria: Imtiaz Ali
Występują: Anushka Sharma, Shah Rukh Khan
Premiera: 4 sierpnia
Czas trwania: 144 minuty
Język: hindi

Ludzie poruszają się po wytyczonych przez los albo przeznaczenie – obojętnie jak to nazwać – trasach. Na mgnienie oka krzyżują się one z naszymi i idą dalej. Bardziej niż rzadko i tylko nieliczni zostają na dłużej i chcą iść naszymi trasami. Zdarzają, się jednak i tacy, którzy zaistnieją wystarczająco długo, aby chciało się ich zatrzymać. Cytat ten z powieści Samotność w sieci Janusza Leona Wiśniewskiego stanowi, w moim odczuciu, naiwne podsumowanie dzisiejszego filmu. Sam Imtiaz Ali miewał lepsze i zdecydowanie gorsze produkcje. Chętnie stosuje w swych historiach nieco oklepany, choć nieustannie popularny motyw drogi. W centrum uwagi widza znajdują się poszukiwania upragnionej wolności , prowadzone przez ekscentrycznego bohatera. Na drodze, którą ten będzie przemierzał stają równie oryginalne osobowości. Natomiast zakończenie ma wzruszać (a najlepiej wyciskać łzy) oraz nieść wartościowe przesłanie. Ogólnie pomysł na tego rodzaju kino nie jest zły. Mamy bowiem sprawdzoną ideę, którą publika będzie skłonna kupić. O ile jego realizacja merytoryczna (na techniczną można przymknąć oko) nie będzie kuleć.