Preity Zinta. Debiutowała w 1998 roku u boku samego SRK’a, a w tym roku powróciła, po kilkuletniej przerwie, filmem Ishkq in Paris. Jej producencki debiut nie został w Indiach przyjęty z takim entuzjazmem, na jaki liczyła. Mimo to fani i tak, zapewne, cieszą się z powrotu aktorki na srebrny ekran. Dla mnie nie jest ona jakąś wielką idolką, ale jest tak sympatyczną osobą, że trudno jej nie lubić. Co powoduje, że chcąc nie chcąc i tak ma się ochotę obejrzeć produkcje z jej udziałem. Na usta ciśnie mi się parafraza popularnego frazeologizmu – Nie samym chlebem żyje człowiek, dlatego prócz aktorki mamy też tutaj inne gwiazdy. Jak chociażby francuska aktorka Isabelle Adjani. Mi znana najlepiej z filmu „Królowa Margot” (nagroda Cezara dla najlepszej aktorki) oraz Shekhar Kapur (aktor, producent i reżyser). Główna męska rola przypadła bliżej nie znanemu mi panu. Gaurav Chanana lub, jak kto woli, Rhehan Malliek to model i aktor (również telewizyjny). Jesteście ciekawi jak poradziła sobie obsada i czy film wart jest zachodu? Jeśli tak, czytajcie dalej 🙂

Dalszy ciąg przypominania sobie wybranych pozycji DVD z mojej (nieskromnie przyznam, imponującej kolekcji)! Tym razem mój wybór powtórki padł na Blue. Obraz widziany lata temu, przeciętnie wydany i w gwiazdorskiej obsadzie. Nie mam miłych wspomnień w związku z nim. Mimo to poczułam silną potrzebę powrotu i ponownego spotkania z bohaterami.

Zbieram się do napisania czegokolwiek o filmie Davida Dhawan’a już o dłuższego czasu. Dlaczego? Wcześniej nie było kiedy, teraz  w sumie też za bardzo nie ma, ale chcę o nim coś skrobnąć, nim wszystko, co ważne wywietrzeje mi z głowy. A warto! Oj i to jak! Bo większego gniota to od dawna nie oglądałam, a też i o takim na blogu jak dotąd nie pisałam.

Muzycznie oscyluję w klimatach oldskulowych (indyjskich), polskich nowościach i ponownie wróciłam do muzyki latino.