Reżyseria: Mukul Abhyankar
Występują: Tabu, Manoj Bajpayee, Annu Kapoor
Premiera: 6 kwietnia
Czas trwania: 120 minut
Język: hindi

Dzieci uczone są przez rodziców ostrożności, rozwagi i nieufności w stosunku do obcych. Dobrze jest łączyć życzliwą naturę z otwartością. Wszystko jednak w granicach rozsądku. Szanować, tolerować, aczkolwiek bez zawiązywania zbyt bliskich relacji z nowo co poznanymi osobami. W końcu nie ma się pewności, czy pod szerokim uśmiechem, ktoś nie skrywa niecnych zamiarów. Aby prawdziwie poznać człowieka trzeba i czasu, i wspólnie przeżytych doświadczeń. Sami dorośli często o tym zapominają, kierując się popędem, chwilą, czy chociażby odruchem serca. Tracą czujność, o którą tak często upominają swoje pociechy. Missing pokazuje swojemu statecznemu widzowi jak może zakończyć się właśnie spotkanie z, na pierwszy rzut oka, serdecznym nieznajomym.

Reżyseria: Pavan Kirpalani
Występują: Radhika Apte, Satyadeep Mishra
Premiera: 27 maja
Czas trwania: 99 minut
Język: hindi

Pavan Kirpalani to reżyser dobrze mi znany. Choć w pierwszej chwili nie skojarzyłam projektów filmowych, które wyszły spod jego kamery. Okazało się, że wcześniejsze dwa filmy, z bardzo wąskiej dotychczasowej filmografii są mi znane. Pierwszy to „Ragini MMS”, zaś drugi to „Darr @ The Mall”. Oba zaklasyfikowane gatunkowo jako horrory. I oba, bądźmy szczerzy, równie beznadziejne. Jakkolwiek „Phobia” zawiera w sobie elementy horroru, to horrorem nie jest. Bliżej jej do trzymającego w napięciu thrillera psychologicznego. 

Błędy z przeszłości, czy grzechy popełnione w czasie szalonej, często mało rozsądnej młodości lubią dawać o sobie znać w najmniej spodziewanym momencie. Wracają, niszcząc po drodze wszystko to, co udało się zbudować do tej pory. Przypominają o wydarzeniach, o  których chciałoby się zapomnieć. Jeszcze dobrze, kiedy człowiek ma świadomość, że to, co kiedyś zrobił nie było dobre, a wręcz nikczemne i krzywdzące wobec drugiego człowieka. O wiele gorzej, jeśli mimo upływu lat nie pojawia się w oprawcy żadna skrucha. Kiedy wiedzie on życie, będąc przekonanym, że właściwie nic złego się nie stało. Młody wiek nie jest i nie powinien być usprawiedliwieniem w sytuacji, w której jedna osoba niszczy życie drugiej. Właśnie o tym jest ten film. O bolesnej przeszłości, pokazanej przy pomocy retrospekcji. O kłamstwach teraźniejszości, ubranych w pozoru niewinne pytania w grze o wielką kasę.

Przypadkowe spotkania z obcymi ludźmi różnią się od siebie tym, że jedne z nich zostawiają pewien ślad w naszym życiu, a inne w naturalny sposób przechodzą bez echa. Załóżmy, że wpadacie na kogoś na ulicy. Puszczając wodze fantazji niech będzie to piękny/a, wysoki/a blondyn/ka o zniewalającym spojrzeniu. Wylewa na Was, już mniejsza, na którą część garderoby, kawę (prawie jak w filmie :)). I teraz według pierwszego scenariusza ten mężczyzna/ta kobieta przeprasza za zaistniałą sytuację, oferując poniesienie kosztów pralni. Wymieniacie się numerami telefonów, umawiacie na kawę, coraz częściej spotykacie, rozmowy stają się coraz bardziej osobiste, początkowa relacja zmienia się w coś o wiele głębszego. Pojawia się zauroczenie, potem miłość. A wszystko przez niezdarność tej drugiej osoby i czysty przypadek. Scenariusz drugi wygląda podobnie, z tą różnicą, że mężczyzna/kobieta po prostu przeprasza i się ulatnia. Nakreśliłam te przykłady nie bez powodu. W dzisiejszym poście, chciałabym opowiedzieć, co może się stać, kiedy na Waszej drodze stanie, z pozoru sympatyczny, nieznajomy.