Miłość, obsesja, desperacja, wewnętrzne pragnienie bycia kochanym i strach. Strach przed tym, co zagraża, przed tym, co może zniszczyć dotychczasowe szczęście oraz strach przed odrzuceniem. Oglądałam Darr już drugi raz i znów zastanawiałam się nad rolą wspomnianej emocji. Można traktować ten obraz jako historię o kochających się młodych ludziach, których spokój zostaje zburzony przez psychicznie chorego wielbiciela. Można, ale czy trzeba? A może tak, w ramach bardziej wymagającej rozrywki, skupić się na innym obliczu strachu?